F.
Fabjana i Sebastjana śśw. (20 stycznia).
1 Fabjana, Sebastjana nie żałuj dla bydła siana. — Lom. 11.
2 Fabjan i Sebastjan pierwsi drzewa budzą, ale radzi często łudzą. — Wurzb. 162.
Fajeczka.
Kto lubi fajeczkę, wódeczkę, dzieweczkę — to już djabła wart.
Faktor.
1 Bez faktora trudno się ruszyć ze dwora.
2 Co mi po faktorze, jak złoto położę.
Fałd.
Przysiadł mu fałdów. — Ryś. cnt. 13; Knap. 209.
Za cesarza Zygmunta turek chrześcjanom przysiadał bardzo fałdów. Biel. Kron. Oni nieprzyjacielowi fałdów nie przysiędą. Czahr. Fr.
Przysieść komu fałdów = uciskać kogo, dać się komu we znaki, przypierać do muru.
Fałsz.
1 Fałsz nigdy się nie zatai. — Rej. Wiz.
Fałsz wszędy się nie zatai. Rej. Wiz.
2 Fałsz prawdy nie lubi. — Knap. 226; Ern. 271; Now. 21.
3 Nie ostoi się fałsz. — Knap. 348.
Fałszywy.
Fałszywy jak kot.
Fałszéwi jak kot. Cen. Kasz. 9.
Familja.
Familją kaszy nie okrasi.
Fanaberja.
Fanaberja w głowie, a w kieszeni pustki.
Fanfaron.
1 Fanfaron pudrowany, a bosy. — Now. 21.
2 Fanfaron z królewskiej psiarni.
Fantazja.
1 Fantazja panem nie uczyni.
2 Fantazja pańska, a chudy pachołek.
Fara.
1 Chuda fara — panna stara.
2 Chuda fara plewą dzwoni.
Biedna fara, nawet dzwonów nie ma.
3 Chuda fara, sam pleban dzwoni. — Ryś. cnt. 2; Volckm; Now. 10; Czel. 101; Łysk. 56; Mas. 64.
Chuda fara, sam ksiądz pleban dzwoni. Młodź. Kaz. IV; Mon. Gr. 372; Kolb. VIII. 250. Chudá fara, sám kśiądz zembami zwoni. Koś. 103. Chudá fara, kiedy farárz zwoni. Cinć. 7. — Licha fara, gdzie ksiądz sam dzwonić musi. Lom. 20. Chuda fara plewą dzwoni.
Fartuszek.
Gdzie fartuszek płochy, trzeba tam kijochy. — Żarty; Wójc. Przyp. 88.
Fatyga.
Odebrał za fatygę figę, a za posługę drugą.
Ferens.
Gadał z Ferensem. — Knap. 228; Dar. 21.
T. j. zdumniał, spoważniał, stał się nieprzystępnym. — Z łacińskiego wykładu Knapskiego domyśleć się można, że Ferens był to znaczny Stefana Batorego dworzanin, z którym, gdy pewien szlachcic rozmawiał, stał się przez tę znajomość z dworzaninem tak nieprzystępnym i wyniosłym, iż dnia tego zgłaszających się do niego osób przyjmować nie chciał, słudzy zaś odprawiając je, mawiali: gadał dziś jegomość z Ferensem, dając przez to do zrozumienia, iż dnia tego dostęp do pana jest niemożliwy, iż pan nie uważa ich za godnych zaszczycenia swoją rozmową.
Fertać się.
Ferta się, jak wrona na klepisku.
Fertać się = kręcić się ustawicznie, skakać.
Fic.
Fic wygrał, Fic przegrał.
Albo — albo; albo starosta, albo kapucyn.
Fic św. ob. Fryc św.
Figa.
1 Czy funt fig, czy fig funt, (fig funt, albo funt fig), to wszystko jedno.
Fik fon, czy fon fik, wszystko jedno. Przyb. rkp.
2 Figa, rożek i pierożek.
Gdy się komu co nie powiedzie, nie uda, mówią że zyskał: figę,...
3 Figę komu pokazać. — Knap. 226; Trotz, p. w. Figa; Dykc. I. 176; Wurzb. 172.
4 Figę w kieszeni pokazać. — Gem. I. 40; Now. 21.
Odm. Wolno i królowi figę w kieszeni pokazać.
5 Figi figami, motykę motyką zwać. — Kosz. Lor.
Odm. Figa figą, motyka motyką.
T. j. umie tylko zwać figi figami, motykę motyką, jest prostakiem, mało ma wiadomości.
6 Próżna rzecz szukać fig na głogu, a gruszek na wierzbie.
Nie zbierają owocu z głogu, ni fig z ostu. Kulig. Her.
Figiel.
1 Co figiel, to grosz. — Kolb. VIII. 251.
2 Figiel migiel. — Mát. rkp.
Figlarz.
Figlarze Pan Bóg karze.
Figlować.
Nie figluj, bo sfiglujesz.
Figura.
1 Figura na parawan.
