będą wynikami wiedzy, opartej na faktach świadomości jako takich, a więc opartej na podstawach zupełnie pewnych, i o ile tylko nie popełnimy błędów w myśleniu, to nie będziemy mieli żadnych powodów nie ufać pojęciom naszym o zewnętrznej rzeczywistości, jako wynikom tej wiedzy.
Poprzestałem tutaj na krytyce najogólniejszych zasad filozofji Majmona dla tej prostej przyczyny, że w streszczeniu jej również poprzestać musiałem na poglądach zasadniczych. Jeżeli filozofja Majmona jako całość, jako systemat nie może nas w zupełności zadowolnić, to jest jeżeli nie może uchodzić za ostateczne rozwiązanie poruszonych w niej zagadnień, to posiada ona jednak wysoką wartość jako bardzo wybitna próba takiego rozwiązania. Podkreślić należy jeszcze raz, że jest ona oryginalną zarówno wobec filozofji Hume’a, jak również wobec filozofji Kanta. Następnie zwracam uwagę na to, że Majmon, przez szczegółowe i głęboko konsekwentne przeprowadzenie poglądu, iż istnienie rzeczywistości nie jest faktem bezpośrednio pewnym, rzucił dużo światła na najzawilsze zagadnienia epistemologiczne. Wreszcie nie potrzebuję dodawać, że jeżeli filozofję Majmona oceniać będziemy ze względu na samą konstrukcję, to będziemy musieli uznać ją za objaw bardzo wysokiej i subtelnej kultury umysłowej.
Strona:Salomon Majmon i jego filozofja.pdf/34
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.