Ta strona została uwierzytelniona.
☆
Rimbaud: jakżeż logiczny, tragicznie, łamiąco logiczny — jego irracjonalizm!
☆
Twórczość Rimbaud‘a była przeczuciem istnienia, genjalnością pacholęctwa (chociaż była także czemś więcej): „wiedział on wszystko z góry“, tak, jak pisuje się najprawdziwsze wiersze erotyczne, nie zaznawszy jeszcze miłości; a potem życie i miłość — one jedne muszą wystarczyć.
☆
Postawa wobec rzeczywistości Rimbaud‘a — o ile staje się nakazem artystycznym, do ostatnich krańców przeciągniętym przymusem sumienia, koniecznością formy, w której już niema wyboru — musi doprowadzić do katastrofy.
☆
Dziwna trudność Sorela: wydaje się, jakgdyby temu pisarzowi nie tyle zależało na wynikach, ile chodziło o ukazanie samego procesu myślenia.
