Strona:S. Napierski - Pusta ulica.djvu/29

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

psychiczna jego geneza?). Ludzie nałogowo lub nadmiernie dowcipni zawsze są zlekka podejrzani, budzą odruch odrazy, niepokój lub instynktowne zażenowanie; agresywność ich bowiem trafia ich samych.

Dowcip żydów jest bez pokrycia, jest zalotnością poniżonych.

Czyż dowcip nie jest to aby chęć wyłamania się z pod bezmiernego ucisku realności, przez podanie jej w wątpliwość, rodzaj samoobrony, czyli obrony przed śmiercią?

Dowcip: ta odmiana zakochania się w sobie.

Istnieje pewien rodzaj dowcipu, przez który samemu się cierpi: liryczny.