Strona:S. Adalberg - Przysłowia żydowskie.djvu/22

 437. Kiedy stary obala, a młody buduje, to jeszcze nie równa (152).
 438. Co starzy żują, to młodzi plują (408).
 439. Im starzej, tym zimniej (425).
 440. Gdy się stary z młodą żeni, to stary staje się młodym, a młoda starą (450).
 441. W dużym stawie łowią duże ryby (163).
 442. Kto nic nie stawi, nic nie dostaje (nie odbiera) (495).
 443. Gdy się nie ma nic do stracenia, trzeba wszystkiego próbować (467).
 444. I studnia się wyczerpuje (12).
 445. Próżno chcieć studnię napełnić, gdy do niej woda sama nie przypływa (586).
 446. Nie trzeba stryczka przeciągać (558).
 447. Przyjechał po sukcesję, a musiał za pogrzeb zapłacić (593).
 448. Suknia człowieka czyni (tj. „jak cię widzą, tak cię piszą”) (655).
 449. Swata Bóg za kłamstwo nie karze (360).
 450. Swat musi być łgarzem (240).
 451. Kiedy się swaci kłócą, wtedy się partja rozchwiewa (477).
 452. Zwiąż mi wszystkie cztery (tj. ręce i nogi), ale rzuć mię między swoich (265).
 453. Siedmiu synów gotuje ojcu miejsce w raju, siedm córek — w piekle (498).
 454. Syty głodnemu nie wierzy (376).
 455. Jak kto nie ma na szabas, to nie ma i na niedzielę (83).
 456. Kot czy pies, byle mięso na szabas (224).
 457. Co kto w szabas zarobi, to w tygodniu straci (420).
 458. Kto sobie w wigilję szabasu nie przygotuje, ten w szabas nie ma (480).
 459. W szabas i w piekle mają spokój (670).
 460. Sobotnia praca nietrwała (671).
 461. Kiedy mówią: szalony, to wierz (96).
 462. Szalonemu wszystko wolno (198).
 463. I dla djabła trzeba szczędzić (563).
 464. Szczędź, szczędź, przyjdzie złe i weźmie (679).
 465. Lepsza kwinta szczęścia, niż funt złota (kwinta lub kwintel dawniej znaczyła ćwierć łuta) (278).
 466. Lepiej, gdy szczęście człowieka szuka, niż gdy człowiek szczęścia (284).
 467. Szczęście nie pozwala z sobą długo igrać (328).
 468. Wszystko rodzice dać mogą, prócz szczęścia (583)