Eruli, i w końcu ziemi skryci Erulowie. Damyżli iednemu s tych pierwszeństwo? — Hirrowie w tamtych stronach, iuż 2000, lat blizko iak przebywali, ani zaś o Thuli, ani o końcu ziemi, nic pewnego – Niezmierny czasu przeciąg, radzi Hiriów, nieco odsunąć. — Siedzieliż tam Eruli, iak w Thuli, czy jak w końcu ziemi? Thulę w ustawicznéy nocy pogrążoną Rzymianie znali doskonale! Eruli Rzymscy do Thulskich, posłów wzaiem wysyłali. i Królów pod Rzymską władzą zostaiąc sobie sprowadzali. Są to androny, któré całą powieść Prokopa, ieśli nie ze wszystkiém o Erulach, to przynamniey o tych co do Thuli się schronili, wrząd baiek mieszczą. S tak odległémi kraiami iak Estonia, a raczéy Skanzya! Thula zewsząd lasami niedostępnémi okolona, a tak długo nieznana; nie widzimy aby Rzymianie, s tak odległémi kraiami, w owe czasy, i dawnieysze i późnieyszé nawet, bezpośrzednie związki lub znaiomości miewali. Ieśli zaś sami Heruli o losie rodaków swoich, lądem, ile oczywiście, błotami i puszczami obwarowanych, wiadomości odbierali, iakież to w owe czasy łatwe wspólnictwo u mało świadomych w naukach, a woyną zaiętych ludów bywało? rzecz zadziwiaiąca! Dlá tych tedy podeyrzeń, należy Thulskich posadników precz odłożyć. Pozostaią nam przeto, sami w końcu zlemi osiedli Eruli. Może bydź w końcu ziemi, gdzie tylko wybrzeża morskie. We XII. wieku Helmold, między narodami Sławiańskiemi wymienia Herulów obok Heweldów (Chron: Slav. I. 2. § 5.) w Księstwie dzisieyszym Meklenburgskiém. Utwierdziá to,
