Strona:Rzut oka na dawnosc litewskich narodow i związki ich z Herulami (IA lelewel-rzut-oka-na-dawnosc...-1808).pdf/27

ny opuścili. Na ich mieyscu zaś, poznané ludy, naszych dotrwały czasów. Gdzież iednak tamte, dawniey byłé narody przeniosły się? Czyli też iakim sposobem w owych stronach imie ich w swym ogromie wyniszezało? Usuwamy stąd Wénédów, którzy zapewne nie sami, ale spobratymczémi ludami, szeroko w knieiach wnętrzno Europeyskich rozłożéni, imié i zabory swoie, aż do Łaby, Adryi, Euxynu, iuż to iak Wénédy, iuż jak Słáwianie lub Anty, obszérnie rozpostarli. Dobrze to wiadomo, że ich w IV. wieku na dawném mieyscu niewidziano, a nazwiska ich, w całéy Europie, pełno. Bierzmy pod uwagę Skyrrów, Herulów, i Thorcylingów, którzy wespół w V. wieku od R. 472. do 489. pod Odouakrem Włochy trzymali. Skyrrów każdy pozná w owych Scyrrach, pierwiastkowych Kurlandyi mieszkańcach; Thoreylingów równie łatwo rozeznać w Turkulanach dzisieyszych mieszkańcach miasta Abo. Idzie tylko o Herulów. Czy godzi się, z jedności posad Scyrrów, i Turkulanów, z ich wspólnéy podróży, s podobieństwa nazwisk, ongi znanych w Estonii: Hirrynu, Jerwenu, Wirrynu do Herulów, i z jednakowości prawie nazwisk Hirrów, Scyrrowych (i Thórcylingowych) sąsiadów, przyiąć Herulów, za tychże Hirrów, pierwszych Estonii osadników?.... niech każdy o tym w przepaści wieków osądzi. My, ponieważ nazwisko ze słuchu u Pliniusa wpisané Hirrów, więcéy się w tych głoskach nie powtarzá, przy Scyrrach, śledzmy Erulów.
 XIX. Jordanes pisarz VI. wieku, kiedy