Po spełnieniu przez Szamarzewskiego najważniejszego zadania, z rozpoczęciem ostatniej fazy reformy związkowej, nastają dla niego, mimo burzliwości spółkowego życia, czasy spokojniejsze. Gdy z demokratyzacją organizacji związkowej, dążności reformacyjne różnych kierunków wywołują chaos i powszechne zamięszanie u Spółek, działalność osobista ks. Szamarzewskiego schodzi z niespokojnego placu walk związkowych i coraz więcej skupia się w zaciszu spokojnej pracy duszpasterskiej. Walka wre dalej, stacza się pod hasłem, w słowach którego brzmi ustawicznie imię Patrona. Imię jego łączy się z dążnościami demokratycznemi Spółek, jego myśli i zamysły są na ustach wszystkich, czy to po stronie zwolenników, czy przeciwników, on sam bywa na Sejmikach i na zebraniach komitetowych — ale z osobistego stosunku do Spółek wycofuje się coraz bardziej, coraz mniej mając z niemi styczności. Mianowicie, gdy z demokratyzacją Związku wybijają się nowe osobistoś-
Strona:Rus Jarema Kusztelan - Ks. Patron Augustyn Szamarzewski.pdf/205
Ta strona została przepisana.
ROZDZIAŁ IV.
NA SCHYŁKU ŻYCIA.
PRACA DUSZPASTERSKA, ŚMIERĆ I POGRZEB.
