Przekładu niniejszego dokonałem na podstawie wydania angielskiego z r. 1928 (Macmillan & Co), różniącego się kilkoma drobiazgami od wydań poprzednich; tak np. plotkarz-jeżozwierz nie nazywa się tu Sahi, ale Ikki, paw Mor otrzymał nową transkrypcję Mao itd. Nazwiska hinduskie — i wogóle indyjskie — zachowałem w pisowni angielskiej; tą bowiem pisownią posługują się sami mieszkańcy Indyj, o ile używają naszego alfabetu (w odsyłaczach podałem przybliżoną wymowę polską). Na odstępstwo od pisowni oryginału pozwoliłem sobie jedynie w powiastce „Biała Foka“, w której Kipling mocno zniekształcił kilka imion i wyrazów rosyjskich (Novostoshnah — „North East Point“: oczywiście Siewierowostocznaja; holluschickie — „bachelors“: oczywiście chołostiaki, itd.); wyrazom tym przywróciłem postać właściwą — przez co czytelnikowi polskiemu zrozumialszy i bliższy niejako staje się koloryt egzotyczny rosyjskiego Dalekiego Wschodu, znany mu tak dobrze z utworów Szymańskiego, Sieroszewskiego, Goetla, Bandrowskiego czy Ossendowskiego. Nie sądzę, bym przez
