Strona:Romuald Minkiewicz - U wiecznych wrót tęsknicy.djvu/16

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Nie krytyk, nie esteta-fachowiec, nie suchy jeno myśliciel, człowiek jestem, z duszą, sercem, myślą i wolą.
Szukam człowieka i piękna spełnej prawdy jego.
Szukając zaś piękna człowieka i prawdy jego, kłamać wobec człowieka nie mogę.
To, co daję z tych utworów, naprawdę jest w nich, i prawdą w nich być musi.
Co?... obaczcie sami.

R. Minkiewicz.
Paryż, w październiku r. 1908.


4