Lub na przecznicach stajesz, z kim się zdarzy,
I język sobie wycierasz strasznemi
Czasami głodu.
SZEMUS. Ano kłóć się ze mną!
Macie wieczerzę!
Zawszeć wilk jest lepszy,
Niż ścierwo wronie. Łaziłem dzień cały:
Myszy i szczury i jeże — to wszystko
Snadź wyzdychało, anim też jednego
Trzepotu skrzydeł nie usłyszał w puszczy,
Choć stopy moje grzęzły po moczarach,
Chociaż w powiędłych topiłem się liściach.
Teraz dopiero spostrzegłem to wilcze
Pod węgłem pustej obory: tym łukiem
Ubiłem zwierza.
MAIRE. Chwalić świętych Pańskich!
Czemu to psisko tak dziś wyje?
SZEMUS. Czemu?! —
Słyszał, żem wrócił, i węszy jedzenie.
TEIG. Tymczasem tedy nie zginiemy z głodu!
SZEMUS. A jakie macie dotychczas zapasy?
TEIG. Pół worka mąki i pół garnka mleka.
