Strona:Rabin Dr. Samuel Abraham Poznański.pdf/38

mowi Bacherowi i którą wielokrotnie uzupełniał (Zeitschrift rocznik XIV).
 Następnie ogłosił w tymże samem czasopiśmie indeks karaickich kopistów i posiadaczy rękopisów (Beiträge zur karäischen Handschriften und Bücherkunde I. Karäische Kopisten und Besitzer von Handschriften (Frankfurt am M. 1918), oraz szereg drobnych notatek i recenzji o wysokiej wartości naukowej.
 Z syntetycznych prac o karaitach ogłosił tylko kilka mniejszych jak: Jakob Ben Efraim, ein antikaräischer Polemiker des X Jahrhunderts (Gedenkbuch zur Errinnerung an Dawid Kaufman 1900), „Die karäische Familie Firuz“ (Monatschrift für Wissenschaft und Geschichte des Judentums 1913) Reszit hitjaszwut hakraim b Jeruszulaim. (Odbitka z Jeruszulaim tom X, Jerozolima 1913) i t. d. i t. d.
 W roku 1919 drukował Poznański w Hacefirze, (gdy była tygodnikiem), wstęp do kroniki karaickiej Mordechaja Sułtańskiego p. t. Zecher Caddikim, poczem w r. 1920 wydał tenże wstęp wraz z tekstem kroniki w osobnej książce. Sułtański napisał swą kronikę w roku 1838 i zestawił w niej wszystkie wiadomości historyczne o powstaniu karaitów, które krążyły wówczas po „nauce“ karaickiej. Z całym spokojem wykazuje Poznański — we wstępie do kroniki — wszystkie kłamstwa i niedorzeczności tejże „nauki“ i podaje drogę rozwoju karaickich kłamstw dziejowych. Wstęp Poznańskiego jest pracą dla siebie i stanowi niejako skielet obszernej historji literatury karaickiej, którą od tylu lat przygotowywał.
 Chronologicznie ostatnią pracą Poznańskiego o karaitach jest obszerne streszczenie dzieła Ernesta Friedmana p. t. Der Neujahrs und Versöhnungstag der Karäer von Al Mellamed Fadil. Nach einer Berliner Handschrift, Einleitung Tekst und Uebersetzung. Freiburg 1913. W swym obszernym artykule, który Poznański wydał pod napisem: Der Karäer al Mu-allim (oder al Mellamed) Fadil und seine Bearbeiter (Monatschrift für Geschichte und Wissenschaft des Judentums 1921 r. str. 130 — 150) analizuje Poznański czas życia tego karaickiego autora i dochodzi do wniosku, że żył na przełomie XV i XVI wieku, przyczem granice jego życia tylko bardzo ogólnie dadzą się oznaczyć. Potem stwierdza, że