fem poszedł drugi jego brat Herman,[1] rychło tedy przyszła kolej i na Samuela. Nie mógł on i nie chciał pozostać w tyle za swymi braćmi, a choć wiedział, że przyjdzie mu wśród obcych z trudem i znojem zdobywać wiedzę, nie zawahał się i powziął silny zamiar wyjazdu do Warszawy.
Szesnaście lat liczył Samuel Poznański, gdy przybył do Warszawy. Doskonały znawca Talmudu — prawdziwy Iluj — miał znakomitą pamięć i wiele chęci do nauki, ale nie miał środków utrzymania w obcem, a wielkiem mieście, nie miał też zamożniejszych krewnych, którzyby się chcieli i mogli nim zająć. Lecz to go nie zrażało! Już w domu nie było mu tak świetnie, a nadto wiedział o tem, że obaj jego bracia, również okropnie borykają się z losem. Chęć nauki dodawała mu otuchy i ledwie otrzymał pierwsze lekcje, już zabrał się do pracy nad sobą i czynił starania, by się dostać do jakiejś szkoły.
Jedyną szkołą średnią, która w owym czasie gromadziła w swych murach młodzież żydowską, była Czteroklasowa szkoła realna[2] utrzymywana przez grono obywateli żydowskich, gminę i inne instytucje. Dyrektorem tej szkoły był Samuel Dikstein (dzisiejszy profesor matematyki na Uniwersytecie warszawskim) a nauczycielami
- ↑ Herman Poznański jeszcze jako młody człowiek wyjechał do Ameryki, gdzie studjował medycynę. Dziś jest znanym lekarzem i mieszka w Memphis w stanie Tenensie. Po zmianie nazwiska zwie się Dr. Herman Posert.
- ↑ Szczegóły o tej szkole — którą potem prowadził Mayzler obacz: „Z dziejów gminy starozakonnych w Warszawie w XIX stuleciu Warszawa 1907. str. 142 i dalsze.
narjum rabinicznego. W r. 1889 po otrzymaniu stopnia d-ra filozofji i świadectwa rabinicznego został mianowany rabinem w Reichenbergu, a w r. 1891 w Pilźnie w Czechach. Ostatnie lata swego życia spędził we Wiedniu, gdzie też umarł w r. 1920. Adolf Poznański był głębokim znawcą historji i filozofji średniowiecznej, pracował całe życie naukowo i pozostawił po sobie dwa dzieła: a) Die Religionsphilosophischen Anschaungen des Josephus Flavius (Wrocław 1887 — Rozprawa doktorska) b) Schiloh. Ein Beitrag zur Messiaslehre (Lipsk 1904) I Theil: Die Auslegung von Genesis c. 49 v. 10 im Altertum, bis zu Ende des Mittelalters. Lipsk 1904.
