Strona:Przygody Tomka Sawyera tłum. Tarnowski.djvu/18

 Przykra pauza. Potem Tomek powiedział:
 — Jak się nazywasz?
 — To ciebie nie obchodzi.
 — Jeżeli zechcę, będzie m nie obchodzić!
 — No, to dlaczego nie chcesz?
 — Jak będziesz mówił dużo, to zechcę.
 — Dużo, dużo, dużo!... No, i co teraz?
 — Myślisz, że z ciebie taki wielki elegant, co? Mógłbym sobie jedną rękę przywiązać na plecach, a drugą stłuc cię na kwaśne jabłko!
 — Więc dlaczego tego niezrobisz? Ciągle tylko gadasz, że mógłbyś!
 — Niech ci się nie zdaje, że możesz ze mnie kpić!
 — Takich, jak ty, widziałem tuzinami!
 — Laluś! Wydaje mu się, że jest czemś wielkiem! Patrzcie, co to ma za kapelusz!
 — Spróbuj go strącić!
 — Pozwalam ci. Ale uprzedzam, że się tak prędko potem nie wyliżesz!
 — Kłamiesz!
 — Ty sam kłamiesz!
 — Tchórz! Chciałby się bić, a boi się!
 — Wynoś się!
 — Jak mi tu będziesz dłużej szczekał, to cię tak kamieniem zdzielę...
 — Naprawdę?
 — Zobaczysz!
 — Więc dlaczego tego nie robisz? Gadasz tylko ciągle, a nic nie robisz! A wiesz dlaczego? Bo tchórzysz!
 — Nie tchórzę!
 — Tchórzysz!