DO CZYTELNIKÓW NIEKTÓRYCH.
Niema w tej książce, zakończonej w dniu dziesiątym września 1926 roku, intencji dorzucenia nowego przyczynku do bogatej „literatury beethovenowskiej“, lecz niemniej „prawda““ opiera się na wiedzy o bohaterze, podczas gdy „zmyślenie“ nigdzie nie narusza dat ani zdarzeń ustalonych. Słowa wypowiadane przez osoby, wszędzie tam, gdzie są dosłownie z historją zgodne, zaopatrzono w cudzysłów. Tak więc w pamiętniku Fanny del Rio fragmenty cytowane odróżniają się cudzysłowami od fragmentów stwarzających pomosty w imię prawdy poetyckiej. Głównemi źródłami były dla autora: uczona i fachowa monografja Pawła Bekkera, nowsze i znakomicie pogłębione dzieło Gustawa Ernesta, dokumenty wydane przez Alberta Leitzmanna, prócz tego Thayer, Frimmel, Schindler i Nottebohm. Pierwszem wszakże i najistotniejszem źródłem były, prócz listów Beethovena, jego „Dzieła wszystkie“. — Oda „Do Radości“ Fryderyka Schillera przełożona została w formie uwzględniającej wymagania śpiewacze. — Autor unikał obciążania tekstu balastem komentarzy i odnośników. Szkielet łączących się w fabułę wypadków wydał się wogóle konieczym tylko przez wzgląd na czytelników, mało z tokiem tego żywota obeznanych. Celu tej ni powieści, ni biografji — nie tu należałoby szukać.
W. H.
