Strona:Przewodnik praktyczny dla użytku maszynistów (Pietraszek, 1873).pdf/90

– 44 –

 Cały piec czyli ognisko pod bulierami kotła umieszczone, stanowi szkielet żelazny na fig. 15, posiadający tylko dwie ściany ochronne aa z cegły ogniotrwałéj, które jednocześnie służą do podparcia kotła. W środku ogniska, w kierunku długości, umieszczone są ruszta r, połączone z dwiema retortami żelaznemi lanemi A i A wewnątrz pustemi, mającemi w przecięciu kształt rogów, które rozszerzają się w miarę zbliżania się do ogniska. Obie te retorty po obu końcach otwarte, służą do ładowania paliwa, które się posuwa ku ognisku za pomocą dwóch popychaczy B i B ruchomych, poruszających się za pomocą korb osadzonych na osiach b i b. Powietrze do spalenia potrzebne, przypływa tutaj otworami c i d, które wedle potrzeby można zmniejszać lub powiększać.
 Obsługa tego paleniska jest następująca:
 Całe retorty napełniają się węglem, przez które powietrze przepływa. Na surowy węgiel nakłada się warstwę koksu, sprodukowanego dnia poprzedniego; następnie rozpala się część wierzchnią zwyczajnym sposobem, t. j. suchemi wiórami i żarzącym koksem, a nowy ładunek paliwa, stosownie do potrzeby posuwa się popychaczami B i B, i w taki sposób postępuje się daléj.
 Jeżeli chcemy ogień wygasić, to za pomocą drzwiczek f i f’ w spodzie retort umieszczonych, można tak surowy węgiel jak i koks żarzący wyrzucić i na drugi dzień zachować.
 Bulletin de la Société d'Encouragement z miesiąca listopada 1855 r. str. 771 i Dziennik Politechniczny Dinglera w tomie 140 na str. 241, następujące zalety oddają temu palenisku:
 1. Spalenie materyału odbywa się tu dokładniéj jak na zwyczajnych ogniskach, albowiem wydobywające się gazy i cząsteczki węgla z palących się materyałów, łączą się tu dokładnie z czystym kwasorodem powietrza, a przebiegając przez żarzące węgle i ogrzewając się coraz więcéj, ulegają zupełnemu spaleniu.