Dawniejsze parowozy pracowały pod ciśnieniem pary, które bardzo rzadko przechodziło nad trzy atmosfery; dzisiejsze jednak pracują, pod ciśnieniem 5, 8, a nawet 10 atmosfer, czyli 150 funtów na cal kwadratowy powierzchni kotła.
Maszyna, w któréj prężenie pary wykonywa swe działanie składa się z następujących części:
1°) Z dwóch cylindrów parowych.
2°) Z kierownika (Steuerung; distribution).
3°) Z mechanizmu roboczego.
Cylindry parowe budują się zwykle z żelaza lanego, długość ich wynosi 2 do 2½ stóp, a średnica w świetle 12 do 20 cali. Cylindry są wewnątrz gładkie i z wszelką dokładnością cylindrycznie wytoczone tak, aby w każdém miejscu swojéj wysokości, płaszczyzną prostopadłą do osi przecięte, stanowiły doskonałe koła jednéj i téj saméj średnicy.
Cylindry są po obu końcach żelaznemi lanemi pokrywami zamknięte. Umieszczone są albo po obu stronach dymnicy przy ramie, albo téż nad ramą, lub téż pod dymnicą ale wewnątrz ramy. Podług tego, rozróżniają się lokomotywy z cylindrami wewnątrz albo zewnątrz leżącymi.
