przeto objętość powietrza dolnym otworem komina czyli rusztem napływającego, będzie:
| . |
Podstawiając wartość za v z równania 3), otrzymamy ilość powietrza rusztem napływającego, gdy spółczynnik tarcia przyjmierny = 0,62:
4) .
Widzimy z tego wyrażenia, że ilość zużytego powietrza wzrasta z temperaturą dymu i z √h, a mianowicie V dla niższych temperatur wzrasta bardzo szybko, a dla wyższych wzrastanie to chyżości jest mniejsze i dochodzi do maximum, gdy tʼ = 185° C.
Objętość powietrza wzrasta również z √h. Ztąd da się wyprowadzić wniosek, że w kominach niższych, przy powiększeniu wysokości o n, ciąg zwiększa się daleko więcéj, aniżeli przy większych wartościach h, i że za pewną granicą wysokości h, z przyczyny tarcia o ściany komina i oziębienia się dymu, skutek powiększania h zupełnie znika. Czyli innemi słowy, że wysokość kominów wywiera wpływ na ciąg powietrza tylko do pewnéj granicy, którą przekroczywszy, wyłożyliśmy tylko więcéj kapitału na wysoki komin, który nie przyniesie nam większych korzyści, jak wtedy, gdyby był umiarkowany i potrzebie odpowiedni.
Tylko w bardzo rzadkich wypadkach daje się h mniejsze jak 60, a większe jak 180 stóp; czyli że nie zwykło się murować niższych kominów od 60, a wyższych nad 180 stóp.
Ilość powietrza, potrzebna dla utrzymania processu palenia, jaką potrzeba do ogniska wprowadzić, daje się zawsze ocenić z siły maszyny, t. j. z ilości wody mającéj się wyparo-
