Strona:Poznań ostoją myśli polskiej.pdf/42

40

cyjnym zwyczajem w „czarną sukienkę“ — tak jej z tem do twarzy — Poznań inną ma czynność do spełnienia:
 „Świadom był Sienkiewicz, tak wywodzi odezwa „Ostoi“ — swego posłannictwa, gdy utworzył po stracie swej pierwszej małżonki, ś. p. Maryi, fundusz jej imienia, przeznaczony dla podtrzymywania sił twórczych w Polsce, bo nie widział godniejszego sposobu, by uczcić pamięć najdroższego, co w swem życiu posiadał“ — i w myśl, tym czynem stwierdzonego testamentu wielkiego pisarza-obywatela, nawołuje autor wspomnianej odezwy społeczeństwo Wielkopolski do najwspanialszego i najgodniejszego uczczenia pamięci tego, któremu było dane być wykonawcą „duchowego testamentu“ naszych proroków, a który całem swem życiem wedle sił „domierzał“ ich posłannictwu — uczczenia jednym wielkim czynem: stworzenia z Poznania duchowej Ostoi Polski.
 A zalążkiem tego Czynu, to spółka wydawnicza, zawiązana w październiku 1916 r. „Ostoja“.
 „W przeświadczeniu niesłychanej ważności i doniosłości sztuki, a głównie literatury dla bytu narodu — czytamy w tej odezwie — jako jedynego łącznika wszystkich rozerwanych części Polski, objawienia na zewnątrz naszej nierozerwalnej jedności, stworzyło grono obywateli poznańskich właśnie w tym czasie, kiedy nakładnictwo polskie w Królestwie i Galicji boryka się z najtrudniejszymi warunkami, a działalność twórcza z natury rzeczy w znacznej mierze zatamowaną została i grozi jej poważny zastój — Spółkę Wydawniczą pod nazwą „Ostoja“, która ma na celu podtrzymanie ciągłości pracy umysłowej w Polsce przez wydawanie utworów tych autorów, którzy w czemkolwiekbądź przyczyniają się do rozrostu myśli polskiej, do rozszerzenia jej widnokręgu, do rozwoju swego Ja i Ja całego narodu do całej pełni“.
 „Czyż możnaby złożyć wspanialszy hołd wielkiemu pisarzowi, jak wszystkiemi siłami starać się podtrzymywać i ustalać byt duszy polskiej, którą wielki zmarły tak go-