Strona:Polska w r. 1811 i 1813 T.1.djvu/26

pienia pruskie dostały się Księstwu: między innemi obwód Białostocki, ofiarowany był cesarzowi Aleksandrowi, sprzymierzeńcowi i przyjacielowi króla pruskiego, wówczas dotkniętego klęskami. Mimo tego Rosja przyjęła ofiarę. W tym przypadku, jak w tylu innych, Rosja zdawała się trzymać tej maksymy, że niesprawiedliwość zapomina się, hańba przechodzi, a wziątka zostanie.
 Część ziemi polskiej, odebrana Prusakom, z której utworzono początkowe Księstwo Warszawskie, miała ludność, wynoszącą z górą dwa miljony. Liczba ta niebawem wzrosła do czterech przez odebranie niektórych części na Austrji. Najważniejszym warunkiem traktatów wiedeńskich był ten, że przez Wieliczkę przechodząca linja graniczna Księstwa zastrzegała niepodzielne posiadanie bogatych salin między Austrją a Księstwo. Ostatnie zyskiwało tym sposobem bogate źródło dochodów, i widziało się wolnem od uciążliwej zależności co do produktu, stanowiącego jedną z najgłówniejszych potrzeb krajowych.
 W pomienionym traktacie r. 1809 widzimy, jak gabinet petersburski znowu przyjmuje podarunek czterechkroćstotysięcy dusz, oderwanych od Galicji; tym razem Rosja figurowała przynajmniej jako sprzymierzeniec Francji. Jeżeli zaś zobowiązania swoje spełniła niedokładnie, jeżeli jej interwencja była więcej niepokojącą niż pożyteczną, zawsze roztropność nakazywała Napoleonowi okazywać się wdzięcznym za tę udaną przychylność, i przypuścić ją do rozbioru Austrji. Cesarz wiedział z doświadczenia, że Rosja, kiedy brać może, nie lubi odmawiać.
 W r. 1811 Księstwo Warszawskie składało się z dziesięciu departamentów. Sześć było z restytucji pruskiej; jako to: warszawski, płocki, łomżyński, poznański, i bydgoski. Cztery inne: krakowski, radomski, siedlecki i lubelski zdobyte zostały na Austrji. Z tej Polski w zarodku Francja umiała juz robić zdobywcę.