W Galicyi rozpoczyna się od r. 1876 niezmiernie płodna i wszechstronną działalność literacka i naukowa Iwana Franki. Twórczość poetycką zaczyna od motywów społeczno-filozoficznych, dosięga wyżyn artyzmu w liryce miłosnej, potem w jego psychice bierze górę liryka przeważnie osobista z filozoficznym odcieniem. W r. 1905 przynosi on narodowi ukraińskiemu wspaniały dar w postaci swego poematu p. t. „Mojżesz“.
W drugiej połowie 90-ych lat zjawiają się indywidualności poetyckie czemu raz obficiej: O.syp Makowej, odznaczający się wielką starannością formy, rzadko liryk bezpośredni, czasem satyryk, w całej swej twórczości sceptyk. Dalej wymienić należy egzotycznego poetę A. Krymskiego, wirtuoza formy M. Woronoho, tłómacza europejskiej poezyi W. Szczurata, M. Czerniawskiego i W. Samijłenka. Najbardziej jednak wyrazistą fizyognomię z nich wszystkich posiada Łesia Ukrainka. W krótkim czasie zdołała ona zabłysnąć na horyzoncie poezyi ukraińskiej, jako wspaniała gwiazda. Cechują ją szlachetność
Strona:Pogląd na nowszą poezję ukraińską.pdf/8
Ta strona została przepisana.
