Ta strona została uwierzytelniona.
Zamknięte wam wrzeciądze na niebieskim świecie,
Śmierć czeka was i przyjdzie w przeznaczeń godzinie —
I życie wasze minie, jak fala, co płynie.
Żal wam, żeście złamali klątwę uroczystą,
I będziecie tęsknotą płakali wieczystą
Za niebem, zkąd wygnani jesteście na wieki.
Aż się z niem połączycie w przyszłości dalekiej —
Kiedy w was czar działania zginie ziemskich rzeczy.
Z wygnanych młodych bogów powstał ród człowieczy —
Ród, który nie zapomniał, że idzie od bogów
I tęskni wiekuiście do niebieskich progów.
