Ta strona została uwierzytelniona.
IV. KAMA-RUPA.
(Anima bruta)[1].
I powstał ludzki duch i buntowniczy,
Z wrogą naturą wszedł w niemiłosierny
Bój. — Krwią oblany, samotny, bezsterny,
Swej Atlantydy szukał tajemniczej.
Więc rąbie skały, burzy turmy, liczy
Gwiazdy, by świat z nich poznać niewymierny
I mściwie czyha, gdzie ów tajń odźwierny,
Co myśl mu w ciemni dzierży niewolniczej.
Gdyż póki nie znał tych tajemnic węzła,
Spragniona ciszy, jego dusza grzęzła,
Jak obłąkana, w ogniu i żelezie.
Była to zorza — pełna krwi i słońca,
Skroś hymny wieszczów i pożary lśniąca,
Skroś objawienia, kajdany i rzezie.
- ↑ Pod wyrazem Kama-Rupa, Budda rozumie duszę wspólną ludziom i zwierzętom, mianowicie egoizm i wolę. Nazwą tą obejmuje on epokę historyczną. — Uczucia wyższe (miłość, sprawiedliwość) rodzą się dopiero w fazie V.
