Ta strona została uwierzytelniona.
Pragnienie.
O zanurz się, o zatop bez pamięci
Myśli, targana żalem i zgryzotą,
W przedepokowej ziemi wizyę złotą,
W orkan traw, kwiatów, sitowia i pręci!
Olbrzymi powój niechaj cię okręci
Pod purpurową od kaktusów grotą;
Namiot potwornych paproci niech złoto
Słońca rozsrebrni i rozdyamenci!
O zanurz się, o zatop, smutna myśli,
W oślepiających, szalonych obrazach,
Które fantazya piórem z ognia kreśli.
W wysilających, dzikich giń ekstazach,
Aż przepalona płomieniem opętań,
Upadniesz w głuchą otchłań niepamiętań!
