Ta strona została skorygowana.
ZOFIJÓWKA.
Miła oku, a licznym ożywiona płodem
Witaj kraino, mlekiem płynąca i miodem.
W twych łąkach wiatronogów rżące mnóztwo hasa,
Rozroślejsze czabany twe błonie wypasa.
Baran, którego twoje utuczyły zioła,
Ciężary chwostu jego nosić muszą koła.
Nasiona twych wierzone bujności zagonów,
Pomnożeniem dochodzą Babilońskich plonów.
Czernią się żyzne role; lecz bryły tej ziemi
Krwią przemokły, stłuszczone ciały podartemi.
Dotąd jeszcze wieśniaczą grunt sochą rozjęty,
Zębce słoniów, i Perskie wykazuje szczęty[2];
W tych gonitwach, od obcych we środku poznany,
Szesnaście potem razy kraj odmienił Pany.
