WSTĘP.
Wiadomo, że starożytni Grecy pierwotne swoje ukształcenie winni są poezii. Pierwszych pojęć o bóstwie i życiu towarzyskiém uczyli się oni z ust Poetów, czyli, jak łatwowierna starożytność ich zwała, ludzi świętych, wiedzących przeszłość i przyszłość, strażników, nauczycieli i dobroczyńców rodu ludzkiego (ασιδοι, ενθεοι). Poezija ta, s postępem czasu, traciła nieznacznie swój pierwotny charakter popularności i rozdwoiła się. Już w Ilijadzie królowie i wodze mają swoich Poetów, a lud musiał mieć swoje osobne pieśni.
Po wprowadzeniu do Grecii pisma, rozdwojenie to jeszcze wyraźniejszém się stało. W kwitnących latach rzeczypospolitej ateńskiéj, lyricy i tragicy lubo chcieli działać na ogół narodu, przemawiają oni językiem wytworniejszym niż język ludu; przedmioty ich, lubo na podaniach i dziejach