Ta strona została uwierzytelniona.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4e/Rydel_Lucjan_-_Poezye_page_0106.jpg/400px-Rydel_Lucjan_-_Poezye_page_0106.jpg)
Rzuciła cudów światy
Za ludzką miłość moją,
Gdzie śpiewające kwiaty
W tęczowym blasku stoją...
Gadają ludzie starzy,
Że padnie trupem śmiałek,
Który się spojrzeć waży
W czarowny wzrok Rusałek.
Niech zaraz śmiercią zasnę,
Na miejscu niech zostanę,
Lecz patrzeć chcę w twe jasne
Oczęta rusałczane...[1]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4f/Rydel_Lucjan_-_Poezye_page_0093.jpg/400px-Rydel_Lucjan_-_Poezye_page_0093.jpg)
- ↑
W spisie treści niniejszy wiersz występuje pod tytułem „Rusałka“.