Strona:Poezye (Odyniec).djvu/573

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
ROSA MISTICA.

SONET.




Cześć ci i chwała, Różo tajemnicza!
Gościu naszego, córo wyższych światów!
Królowo uczuć i marzeń, jak kwiatów!
Wiecznie kwitnąca, promienna, dziewicza!

Ziemia lśni blaskiem twojego oblicza,
Jutrzenka płonie barwą twych szkarłatów,
Wiosna tchnie wonią twoich aromatów,
Z natchnienia twego płynie pieśń słowicza. —

Piękności! tyś jest tą Mistyczną Różą.
Bóg przez cię ludziom objawia Sam Siebie;
Czci ich dla ciebie Aniołowie wtórzą,
Tam, u stóp tronu Najświętszéj na Niebie!

Piękności! tęczo po nad życia burzą!
Ty mię wiedź tutaj, bym tam ujrzał ciebie.