Strona:Poezje Wiktora Gomulickiego.djvu/278

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

I na grobowcu marmurowe płyty —
Nie mów, żeś martwy; nie mów, żeś przeżyty.

Licz gdy ponęty niewieściego ciała,
Słońce i miłość i postęp i chwała,
O serce twoje biją, jak o kamień;
Gdy masz dla wszystkich życiowych omamień
Źrenicę szklaną, jak biesiadnik syty —
Wówczas tyś martwy: wówczas tyś przeżyty!