Ta strona została uwierzytelniona.
I odwieczne nie troszczą się moce:
Co przez chwilę na fali wypłynie?
Co zatonie w zagłady pomroce?
I co zejdzie na świeżej ruinie?
Nie pytają: kto doznał rozbicia?
Kto się w gnieździe rozsiada zdobytem?
Byle tylko rwący strumień życia
Płynął dalej wezbranem korytem;
Byle tylko zorany przez klęski
Grunt dla nowych zasiewów był gotów
I kształt nowy, co wyjdzie zwycięzki,
Wyżej poziom podnosił żywotów.
