Czarna nić. (Powieść Felicyana Gryfa). — Sabina Michała Bałuckiego.
Powieści nasze, a przynajmniej znaczna ich część przypomina Pola Elizejskie, albowiem zamiast ludzi z krwią, ciałem i kościami, błąkają się w nich cienie. Na nieszczęście owa anemia powieściowa nietylko że się nie zmniejsza, ale przybiera coraz szersze rozmiary i kreacye nowo występujących autorów coraz bardziej na nią cierpią. Nie mamy dotychczas powieści obyczajowej w sensie angielskim, powieści, w którejby jak w źwierciedle odbijały się prawdziwe i żywe obrazy samego społeczeństwa; brak nam oryginalności, brak tego prawdziwego realizmu, który nie koniecznie i nie zawsze polega na kąpaniu się w brudach społecznych, ale którego najwybitniejszą cechą jest prawda życiowa, oparta na spostrzeżeniach branych z rzeczywistości, a wyrażona w kreacyach podniesionych
