Strona:Pisma Henryka Sienkiewicza (ed. Tyg. Illustr.) vol. 13.djvu/031

wiedzieć: musi także Niemcy, tylko jeszcze gorsze...
 A Bartek na to:
 — O, ścierwa!
 Do tej pory żywił względem Francuzów jedno tylko uczucie, to jest uczucie nieopisanego strachu. Teraz dopiero poczuł ku nim ten pruski landwerzysta wyraźniejszą patryotyczną niechęć. Jednakże nie wszystko jeszcze zrozumiał należycie i dlatego spytał znowu:
 — To Niemcy będą z Niemcami wojować?
 Tu Wojtek, jak drugi Sokrates, postanowił pójść drogą porównań i odparł:
 — Albo to się twój Łysek z moim Burkiem nie gryzą?
 Bartek otworzył usta i popatrzał chwilę na swego mistrza.
 — O, prawda...
 — Przecie i Austryaki Niemcy, — prawił Wojtek — a czy się nasi z nimi nie bili? Toć stary Świerszcz opowiadał, że jak był na onej wojnie, to Szteinmec krzyczał na nich: »Dalej chłopy na Niemców!« Tylko że z Francuzami nie tak łatwo!
 — O la Boga!
 — Francuzy nigdy żadnej wojny nie prze-