Strona:Piosnki i satyry (Bartels).djvu/134

Czy w powszedni dzień, czy w święta
Na ulicach wrzawa,
I choć biedna, choć ściśnięta
Zawsze to Warszawa!

 I choć strudzisz twoją stopę
 Do znużenia prawie,
 Zawsze znajdziesz Europę,
 Nie Chiny w Warszawie.

Gdzie nie spojrzeć dziś na twarze,
Babuleńki żwawe,
Staruszkowie gawędziarze
Na całą Warszawę;

 Krzepkiej młodzi grono liczne
 Na każdej zabawie,
 A kobiety takie śliczne
 Jak zawsze w Warszawie!

A poczciważ to natura:
Co krok taniec prawie,
A tak samo rżną mazura
Jak dawniej w Warszawie.

 Choć ją nieraz srodze nęka,
 Uciska dłoń krwawa,
 Łzę uroni, lecz nie stęka
 Poczciwa Warszawa.

To też nie źle sobie żyją,
Stroją w pióra pawie,
Jedzą smacznie, tęgo piją,
Bo jest co w Warszawie;

 Trudno tam o kęsie chleba
 I o lichej strawie,
 Lecz bogatym czego trzeba
 W rozkosznej Warszawie?

Czy ci kieszeń tylko starczy
O to bądź w obawie,