Ta strona została uwierzytelniona.
XXXV
Ciało i dusza moja są pełne żałości, albowiem Ty, o Panie, przy mnie nie jesteś.
O mój Najdroższy! Wejdź do mojego domostwa.
Kiedy mnie ludzie Oblubienicą Twoją nazywają, rumienią się ze wstydu.
Albowiem serce moje nie dotknęło jeszcze Twojego serca.
I cóż jest miłość ta moja!
