Strona:Pan Sędzic, 1839.pdf/98

— 99 —

rałem Rybińskim do Prus i tam broń złożyło; inna jego część z jenerałem Ramorino, przeszła granicę Austryi i również rozbrojoną została. Rząd pruski komunikował wszystkim oficerom polskim dwa projekta, albo powracać do kraju na mocy amnestyi, albo brać paszporta do Francyi. Ja oświadczyłem się za wyjazdem do Francyi. O drogi Józefie! ty doświadczyłeś strasznych boleści, ale nie znasz téj, jaką sprawia dla duszy polaka opuszczenie rodzinnéj ziemi; tysiąc śmierci mniej jest straszne; ale i tu słodki balsam nadziei, być użytecznym ojczyźnie, osładza cierpienia. Opuszczając Prusy, wskażę ci drogę sekretną do komunikowania się ze mną, bo spodziewać się należy, że korespondencya przez pocztę zakazaną zostanie.»
 Żmudzin do Sędzica.
 «Odbierasz ten list drogą, którą ukrywać najstaranniéj powinieneś, jeżeli pragniesz nadal ze mną korespondować. Wróg nasz zamknął drzwi ojczyzny dla nieszczęśliwych jéj synów i rozsypał chmarę podłych dla szpiegowania ich w najskrytszych myślach i uczuciach. Ażeby uniknąć częstego przesyłania listów, będę ci tylko komunikował co miesiąc lub dwa dyaryusz moich obserwacyj. Lat sto za granicą będzie dla mnie wędrówką, bo ojczyzna tylko jest domem pokoju dla mojego serca; dusza moja jest w kraju, jest z wami, tutaj nędzne tylko ciało włóczy się pozbawione swego pierwiastku.
 Przejeżdżamy przez Niemcy nazwane u nas powszechnie acz niesprawiedliwie wolnemi; piękna