Strona:PL Zola - Prawda. T. 1.djvu/233

cze uładzić. Ale wiesz, że babka jest nieubłagana; będzie myślała, że przyjeżdżasz popierać sprawę antychrysta. To pewne zerwanie.
 — Radzisz mi zatem odmówić; miałabyś mi także za złe, nie byłabyś zadowolona, gdybym przyjął?
 Spojrzała na niego z blaskiem prawdziwej szczerości.
 Ja miałabym ci brać za złe! — zawołała — robisz mi przykrość, mój drogi; dlaczego tak mówisz? Trzeba, żebyś postępował według sumienia, żebyś pełnił obowiązek, jak go rozumiesz. Sam najlepiej możesz sądzić a wszystko, co zrobisz, będzie dobre.
 Słyszał jednak w jej głosie drżenie, jakby obawę niewyznanego niebezpieczeństwa, którego dotknięcie już czuła.
 Znowu nastała chwila milczenia, w czasie której ujął jej ręce z pieszczotą.
 — Więc jesteś zupełnie zdecydowany? — spytała Genowefa.
 — Zupełnie. Uważałbym za złe, gdybym postąpił inaczej.
 — W takim razie, ponieważ mamy blizko półtorej godziny do odejścia pociągu, sądzę, że powinnibyśmy pójść do babki i zawiadomić ją o twojem postanowieniu... Chciałabym, żebyś z nią postępował otwarcie, niech nie myśli, że się ukrywasz.
 Patrzała na niego a on wyczytał w jej oczach wielką prawość i trochę smutku.