Rzym także miał swoje zapomniane postaci, których znaczenie dziejowe nie zostało docenione przez następne pokolenia, karmiące się tradycją, ulegającą deformacji pod wpływem kierunków politycznych, które wywierały swój wpływ na jej kształtowanie.
Należy do nich L. Cornelius Cinna, formalny i właściwy wódz przewrotu demokratycznego w r. 87, złączony ściśle z C. Mariusem, którego wprowadził bez wyborów na siódmy konsulat, następnie aż do śmierci, to jest do r. 84 władca państwa rzymskiego, typowy reprezentant tyranji demokratycznej, jak nazwalibyśmy go, gdybyśmy zechcieli używać terminologji, stosowanej w dziejach greckich, albo dyktator, jeśli chcemy użyć tego wyrażenia w znaczeniu, w jakiem jest stosowane w czasach nam współczesnych. Nie zasługuje jednak na zapomnienie ten poprzednik Juljusza Cezara, który trwale i zwycięsko przeprowadził przewrót, idący po linji tyranji demokratycznej, poprzednik zatem także i cesarzy rzymskich, których władza wyrosła z tego przewrotu.
Rekonstrukcja portretu historycznego Cinny jest jednak bardzo utrudniona z powodu szczupłości materjału źródłowego, dotyczącego tej postaci. Rządy Cinny, niemal czteroletnie, licząc od kapitulacji Rzymu w wojnie oktawjanskiej, stanowią najmniej znany okres dziejów republiki rzymskiej w dobie wojen domowych, do której posiadamy wszakże źródła dosyć obfite. Nawet znane nam fakty z tego okresu nie wyjaśniają osobistej działalności samego „tyrana”.
Podobnie nieznana nam jest jego poprzednia karjera życiowa. Już to jest wymownym dowodem tej „conspiration de silence”, jaka się wytworzyła dokoła tej postaci.
Wiemy tylko, że L. C. Cinna był synem homonima, konsula w r.
127, że sprawował preturę w nieoznaczonym roku (jako patrycjusz nie mógł się ubiegać o trybunat plebejski), że w czasie wojny z Italikami był legatem[1]. W r. 88-ym wraz z Metellusem Piusem skończył
- ↑ Cic. Font. 43.
