Strona:PL Zieliński Rzeczpospolita Rzymska.pdf/213

choć jej nie widział blisko od lat pięćdziesięciu; nawet u siebie w Syryi zmienił nazwy miejscowości na macedońskie i miał tam swoją nową Pierję, nową Edessę, nową rzekę Aksjos. — Co będzie dalej? Niewiadomo, lecz skoro tylko Seleukos na czele wojsk zjednoczonych przeprawi się przez Hellespont, całe europejskie państwo Lizymachowe będzie leżało u jego stóp. Coprawda obiecał on Keraunowi zwrócić mu egipski tron jego ojca. Nie będzie to dla niego rzeczą trudną, o ile w jego rozporządzeniu pozostanie całkowite dziedzictwo Aleksandra. Myślał, że wygna jego młodszego brata, podbije Egipt, niby dla Kerauna, lecz kto może ręczyć, że zdobywszy Egipt, również nie pozostawi go dla siebie? Tylko trzeba działać szybko i stanowczo, dopóki nie jest zapóźno. Seleukos zbliżał się właśnie do Lizymachji, miasta założonego przez króla poległego nad Korem, gdzie też pamięć jego była najbardziej czczona, a zatem pogromca Lizymacha — najbardziej znienawidzony. Wykorzystawszy moment dogodny, Keraunos podstępem ściągnął do siebie starego dyadocha i zamordował go skrytobójczo, — jego, swego gospodarza, co tak łaskawie przyjął wygnanego z ojczyzny królewicza.
 Wnet potem udał się do Lizymachiji i został przez nią uznany; wojsko Lizymacha, straciwszy wodza — i głowę, również przeszło na jego stronę. Coprawda przeszkód było wiele: Arsynoe, druga żona Lizymacha, znajdowała się jeszcze tutaj z dziećmi, temi dziećmi, w imię których namówiła swego zmarłego męża do synobójstwa. Keraunos zaproponował jej, by została jego żoną. Propozycja była podwójnie ohydna: naprzód był on bratem rodzonym Lizandry, której męża ona zamordowała, po drugie była jego przyrodną siostrą. Mimo to przystała na tę propozycję, pragnąc na wszelki sposób zostać królową Macedonii.
 Keraunos jednak myślał o czemś innem: zwabiwszy do siebie jej dzieci, kazał je zamordować — i znów miał o jedną przeszkodę mniej.
 Niestety, tylko o jedną! Pozostawali jeszcze pretendenci — Pirrus, Antygon Gonata i syn Seleuka, Antjoch. Ale