Ta strona została uwierzytelniona.
II.
WIOSNA.
Matko wdzięków — wiosno!
Łąki, ogrody, drzewa,
Odmładzasz zefiru tchnieniem.
Miłości porę radosną,
Zbudzona natura śpiewa
Harmonijnych tonów brzmieniem.
Gaik się liściem zieleni, —
Skowronek wisząc w przestrzeni
Czarownej dźwięków krainy,
Srebrnym tonem radość kwili.
Motyl — zwiedza róż doliny,
Róża — wabi rój motyli.
Śród szmaragdowych błoni,
Śród rozlanej kwiatów woni,
Gdy ziemi — szczęście uśmiecha;
Kiedy słowik miłość głosi,
Kiedy pszczółka słodycz nosi,
Wyssaną z kwiatów kielicha;
