Krytobula, Hermogenesa,[1] Antystenesa[2] i Charmidesa,[3] polecił komuś odprowadzić Autolika wraz z towarzyszami, sam natomiast przystąpił do otaczających Sokratesa i powiedział: «Doskonale się złożyło, że was spotykam, albowiem zamierzam ugościć Autolika i jego ojca. Myślę więc, że dla mnie wystawność mej uczty większym zajaśniałaby przepychem, jeśliby mej izbie przyjęć dodali blasku raczej ludzie tak pięknem wewnętrznem zdobni jak wy, niż strategowie,[4] rotmistrze, lub inni, władzy łakomi dygnitarze».
A na to Sokrates rzekł: «Że ty też zawsze żartujesz z nas i z góry patrzysz na nas, samouków niejako w dziedzinie filozofji, co własną pracą mozolą się nad zdobyciem mądrości, podczas gdy ty za nią grube Protagorasowi zapłaciłeś pieniądze i Gorgjaszowi i Prodykosowi i wielu innym».[5]
A Kaljasz: «Prawda — rzecze, — przedtem taiłem się przed wami ze swą mądrością, choć miałem niejedno do po-
- ↑ Brat Kaljasza, ubogi, gdyż spadek po ojcu († 424 w bitwie pod Deljon) otrzymał Kaljasz.
- ↑ Uczeń Sokratesa, założyciel szkoły «cyników».
- ↑ Sławny z piękności, młodszy brat matki Platona, brat stryjeczny Krytjasza, z którym padł pod Munychją (port Aten) w obronie 30 tyranów.
- ↑ Od r. 501 wybierano corocznie w Atenach 10 strategów (wodzów), co miesiąca wymagane było dla nich «wotum zaufania». Kierowali oni poborem wojskowym, sprawowali dowództwo nad armją i flotą, strzegli karności wojskowej. Mieli też znaczenie polityczne: stawiali wnioski przed Radą i przed Zgromadzeniem ludowem (zwłaszcza w sprawie środków pieniężnych na wojnę), zawierali układy, podpisywali pokój, zdawali Radzie sprawę, wprowadzali przed Radę posłów państw obcych, pobierali daniny na rzecz «Związku morskiego».
- ↑ Kaljasz wydal na sofistów «więcej niż wszyscy inni Ateńczycy razem». Honorarjum wynosiło około 400 franków, ale u sławniejszych, np. Protagorasa, dochodziło do 8.000 franków. — Protagoras z Abdery, jońskiej kolonji w Tracji, najstarszy i najsławniejszy sofista. Głosił, że niema przedmiotowej prawdy, «człowiek jest miarą wszystkich rzeczy»; co do bogów, był sceptykiem. W 411 r. jako 70-cioletni starzec oskarżony o bezbożność, umknął z Aten, ale w drodze do Sycylji utonął podczas burzy morskiej. — Gorgjasz z Leontinoj na Sycylji, twórca prozy artystycznej, retor i sofista, nauczający, «że niczego niema, a gdyby było, tobyśmy tego nie poznali, gdybyśmy poznali, nie moglibyśmy o tem drugiemu powiedzieć». W r. 427 posłował ze swego miasta do Aten. — Prodykos z Keos, wyspy sąsiadującej z Attyką, zastanawiał się nad różnicą słów pokrewnego znaczenia (synonimów), np. wróg: nieprzyjaciel; autor opowieści o «Herkulesie na rozstajnych drogach».
