ze strachu przed Agezylaosem; Kotys[1] znowu oblegał Sestos,[2] należący jeszcze do Arjobarzanesa, ale i on poniechał oblężenia i oddalił się. Toteż nie byłoby niedorzecznem zdanie, że jego poselstwa postawiły mu pomnik zwycięstwa nad nieprzyjaciółmi. A Mauzolos,[3] który od strony morza stu okrętami oblegał te obie obwarowane miejscowości, także odstąpił i odpłynął do domu, choć już nie ze strachu, tylko pod wpływem namowy.[4] Jednak podziwu godnych rzeczy dokazał dopierobw tem, co z powyższych wypadków wynikło. Albowiem ci, którzy widzieli w nim swego dobroczyńcę, i ci, którzy uciekli, to znaczy obie strony, dali mu pieniądze. Także i Tachos[5] to uczynił, a również i Mauzolos dzięki związkowi gościnności, jaki go dawniej łączył z Agezylaosem, dołożył ze swego dla Lacedemonu, i odesłali go do domu, dodawszy mu do towarzystwa świetny orszak.
Wówczas już liczył lat około ośmdziesiąt.[6] Znając egip-
- ↑ Król trackiego szczepu Odryzów (383—359), teść ateńskiego wodza, Ifikratesa, przyjaciel Aten do 367 r., potem w wojnie z niemi aż do swej śmierci.
- ↑ Miasto w Tracji nad Hellespontem, tam gdzie najwęższy, naprzeciw po stronie azjatyckiej jest miasto Abidos (w Mizji).
- ↑ Władca Karji, sprzyjający w duchu dążeniom niepodległościowym. Sławny ze wspaniałego grobowca (umarł w 352 r.), jaki mu w Halikarnassie wybudowały siostra i żona. Stąd już w starożytności utarło się «Mauzoleum» jako nazwa wspaniałego pomnika.
- ↑ Agezylaosa.
- ↑ Król Egiptu, nieuznającego perskiej zwierzchności, syn i następca Nektanebisa I. Gdy Arjobarzanes podniósł bunt, połączył się z nim i z Datamesem.
- ↑ W 362 r. ruszył sam Agezylaos w pole przeciw Epaminondasowi na czele wojsk obywatelskich i zaciężnych, zebranych za pieniądze przywiezione z Azji. Dowiedziawszy się, że Epaminondas chce zaskoczyć opróżnioną z wojsk Spartę, podążył pośpiesznym marszem do stolicy i uratował ją. Epaminondas wrócił do Arkadji, gdzie pod Mantyneją rozgromił Spartan, ale sam poległ na placu boju. Xenofont pomija tę zasługę Agezylaosa, bo nie chce mówić o klęsce pod Mantyneją.
niezależność (Kapadocja graniczy na zachód z Likaonją, na południe z Cylicją) i zdobył Paflagonję. Władca Karji Mauzolos sprzyjał im tajemnie. Wierny królowi Autofradates dostał polecenie stłumienia buntów. Na pomoc obleganemu Arjobarzanesowi poszedł Agezylaos; bez wojska sam swem doświadczeniem i powagą przynosił buntownikom pomoc niemałą (w 365 r.). Ateny wysłały Tymoteosa z 30 trierami i 8000 peltastów, poleciwszy «wspomagać Arjobarzanesa, nie łamiąc pokoju z Persją»; popieranie buntującego się satrapy nie było jeszcze zerwaniem pokoju.
