Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/953

 — Pięćset franków rocznie...
 — Musisz mieć kieszeń dobrze nabitą?
 — Trochę za drogo, ale lubię wygodę.
 Zbieg z Troyes kłamał tak samo jak i Jarrelonge i ten ostatni nie dał się oszukać.
 Tak rozmawiając dwaj nędznicy, doszli do ulicy Tocanier; weszli do domu i udali się do swoich pokojów. Jarrelenge zajęty jutrzejszą schadzką na ulicy Canettes, wstał o świcie i wyszedł wprzód, nim się Leopold obudził.
 O godzinie w pół do dziewiątej, stukał do drzwi swego przyjaciela, złodzieja.
 Ten ostatni spał snem głębokim i ranny gość musiał po kilka kroć pukać do drzwi aby go obudzić.
 Nareszcie drzwi się uchyliły i Jarrelonge mógł przez próg przestąpić.
 — Na dole słychać jak chrapiesz — rzekł. — Widać pracowaliście do późna!... Cóż, dobry był interes?
 — Nie wspominaj mi o nim! odpowiedział przyjaciel tonem złego humoru; lepiej byłbym zrobił gdybym ci był wczoraj cacek pożyczył...
 — Nie udało się?
 — Nie można było nic zrobić.
 — Jak to? Źle nas poinformowano... Za żaluzyami były żelazne okiennice.
 Candy A! a! to nieszczęśliwie! Zatem gratka wam się wymknęła...