Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/160

 Gabinet przedsiębiercy i kassa znajdowały się na dole.
 Kassa leżała po lewéj stronie przedsionka, biuro przedsiębiercy po prawéj.
 Dwie mosiężne blachy z napisami czyniły wszelką omyłkę niemożliwą.
 Schody leżące w głębi prowadziły do mieszkania pana.
 O trzy kwadranse na drugą kassyer siedząc przy zamkniętem jeszcze okienku, porządkował i sprawdzał listę płacy.
 Paskal Lantier, — którego czytelnicy widzieli już w dzień pogrzebu Dominika Bertin, — siedział w swoim gabinecie przed dużym ogniem, trzymając się obydwoma rękami za głowę.
 Był to człowiek o twarzy bladéj, o zmęczonych rysach. — Twarz ta nie miała w sobie nic sympatycznego.
 Włosy jego siwiejące i lekko kręcone, przerzedzone były na wierzchu głowy, a przy skroniach były prawie całkiem białe.
 Obwisłe policzki otoczone były długiemi angielskiemi faworytami.
 Usta o wązkich wargach rzadko się uśmiechały, a uśmiech jego zaniepokoiłby a może i przeraził patrzącego.
 Oczy, płowego, nieokreślonego koloru, bardzo ruchliwe, czasem przygasłe a czasem błyszczące nigdy nie patrzyły prosto.
 Paskal Lantier, ze zmarszczoném czołem, ścią-