Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1431

 — Numer trzeci... To rzecz ważna. Jedna mnie tylko rzecz zajmuje...
 — Jaka?
 — Jakim sposobem ja w nocy wejdę do hotelu, nie dając się schwytać?...
 — Niedołęgo! To rzecz prosta jak drut!... Ja ciebie miałem za mędrszego!... Zapłać tutaj rachunek i pakuj się do hotelu pod Łabędziem krzyżowym.
 — Patrzaj! w istocie o tem niepomysłałem...
 — Zażądaj pokoju... Weź pierwszy lepszy i pod pozorem żeś zmęczony i trochę niezdrów, kładź się do łóżka, abyś nie był widzianym w hotelu przez ludzi, którzyby cię potem mogli poznać... Rozumiesz?
 — Rozumiem!
 — Potem w nocy, około trzeciej zrana, to jest w porze najmocniejszego snu, wyjdziesz ze swego pokoju i wejdziesz po cichu do numeru trzeciego.
 — Łatwo to powiedzieć...
 — I łatwo zrobić...
 — Nie tak bardzo, skoro drzwi dziewczyny będą zamknięte.
 — Z pewnością będą zamknięte.
 — No, a wtedy?
 — Czy ty sądzisz, że to jest przeszkoda nie do usunięcia? Ja przewidziałem wszystko... Oto co usunie trudności...
 I Leopold podał Ryszardowi klucz, któryśmy już widzieli.
 — Klucz! — zawołał pijak osłupiały.