Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1383

 — O w pół do dwunastej...
 — No, to w drogę...
 — Idziemy?
 — Do twojej przyszłej świekry.
 Ryszard się podniósł, ale musiał się przy trzy, mać Leopolda, ażeby nie upaść, nogi się pod nim uginały.
 Na rogu ulicy Bercy znajduje się stacya dorożek.
 Zbieg z Troyes wsadził swego towarzysza do dorożki i rzekł do woźnicy:
 — Na godziny!... róg ulicy Saint-Mandé i Picpus. Jazda!... dostaniesz na piwo...
 Stangret trzasnął z bicza i koń puścił się dobrym truchtem.
 Stanęli we wskazaném miejscu prędzej niż w dziesięć minut.
 — Kroćset! — zawołał opój ujrzawszy zamknięte okiennice — już zamknięto!...
 — Tak, ale wewnątrz widać światło. Zapukamy.
 Leopold wysiadł pierwszy i pomógł wysiąść Ryszardowi, który się ledwo trzymał na nogach, poczem dwa czy trzy razy silnie zakołatał do drzwi.
 Gospodyni czekała na męża, którego niewytłómaczone opóźnienie niepokoiło ją niezmiernie.
 — Kto tam? — zapytała.
 — Ja, mamo Baudu... — odpowiedział brat Wiktora Beralle.
 — Nie otwieram... — odparła restauratorka, poznając głos pijaka.
 Do rozmowy wmięszał się były więzień.