Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1346

jak ty, że ona jest niewinna... Ach! gdyby moje świadectwo mogło być dostatecznem do jej uniewinnienia, natychmiast zostałaby wolną...
 Pojmuję to, że świadectwo twoje jest niezbędném odpowiedziało dziewczę. — Pozostając w Paryżu spełnisz swój obowiązek, ale to nie przeszkodzi mi pojechać do Nogent-sur-Seine.
 — Saméj, droga Renato!
 — Czemużby nie?
 — To być nie może.
 — Jednakże pojadę... Stanowczo się zdecydowałam...
 — Gorąco pragnąłbym cię nie opuszczać... czyż mi jednego dnia nie darujesz?
 — Nie wymagaj tego odemnie, mój przyjacielu... Pilno mi dowiedzieć się o tajemnicy mojego życia... Niepewność mnie męczy... oczekiwanie boli..... Powinnam chcę jechać.
 — Czyżeś zapomniała, iż jesteś otoczona nieprzyjaciółmi?... Czyś zapomniała, że nawet notaryusz radził mi dobrze czuwać nad tobą?...
 — Obawy notaryusza są przesadzone... Moi nieprzyjaciele utracili wszelką potęgę, gdyż posiadam papiery.
 — Więc puszczę cię, Renato, ale nie samą... Gdyby Juliusz był w Paryżu, byłbym go prosił aby ci towarzyszył... W braku jego pomocy, będziemy mieli inną.
 — Komuż więc mnie poruczysz?
 — Dowiesz się... Pójdź...