Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1326

 — Ponieważ, więc wiesz o wazystkiem, to pewno wiesz i o tem, że mała wyjeżdża jutro rano, w towarzystwie swego kochanka, niejakiego Pawła...
 — Dobrze! — pomyślał Leopold. — Nie pojechała... wszystko dobrze.
 — Wiedziałem o tem jak i o reszcie, i wiem jeszcze, że pewien łotr, fałszywy przyjaciel, w którym położyłem zaufanie, współpracownik szczodrze wynagradzany, wydał Renacie wszystkie moje tajemnice, skradłszy wprzód woreczek pani Urszuli....
 — Czy mówisz o belgijczyku Oskarze Loos? — rzekł Jarrelonge przestraszony tonem mowy Leopolda i wyrazem jego oczu.
 — Mówię o tobie!...
 — O mnie?... zaczął uwolniony więzień.
 — Tak, sto razy tak!... — przerwał krewny Paskala. — O tobie, coś skradł woreczek, któryś wyszukał dziewczynę i sprzedał jej dwa listy!... ramiona mi.. Jarrelonge trząsł się ze strachu
 Niemniej jednak miał siłę wzruszyć ramionami.
 — No, jesteś szalony! — odparł. Jakże możesz przypuszczać, że sam siebie bym zdradził? Dla czego miałem kraść ten woreczek, nie wiedząc co się w nim zawiera, i nawet nie wiedząc o co idzie?
 Leopold uczynił poruszenie gniewu i zawołał:
 — A przecieżeś mi skradł pieniądze i papiery!

KONIEC TOMU PIĄTEGO.