Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1295

 — Tak panie, i nieszczęściem zbrodnia ta została spełniona!... Pozwól mi pan zadać sobie pytanie...
 — I owszem.
 — Czy pan znałeś tę panią Urszulę, której adres znajduje się na tej kopercie?...
 Pan Auguy spojrzał mówiącemu prosto w oczy, jak gdyby chcąc czytać w głębi jego myśli.
 — Twarz studenta wyrażała otwartość.
 Po upływie sekundy notaryusz odpowiedział:
 — Tak panie... znałem ją.
 — A ten pan Robert Vallerand, o którym w liście mowa, czy go pan także znałeś?
 — Znałem go, ale teraz ja zadam pytanie... Jakim sposobem ten fałszywy list dostał się w pańskie ręce?
 — Muszę to panu opowiedzieć obszernie, gdyż należy się panu odemnie wyjaśnienie.
 — Słucham pana... — rzekł pan Auguy.
 Student opowiedział notarynszowi wszystko co wiedział o życiu Renaty; o śmierci jej opiekuna; o jej opuszczeniu pensyonatu na żądanie pani Urszuli; o przypadku w Maison-Rouge; o ucieczce dziewczęcia zwabionego w sidła listem podpisanym; prz^jadet twojej mtki; o zamachu którego się stała ofiarą; o prawdopodobnej śmierci pani Urszuli i nareszcie o ostatnim wypadku w Antwerpii, gdzie on, Paweł, z narażeniem swego życia odzyskał obadwa listy.
 Pan Auguy przerażony słuchał przejść tego strasznego dramatu, znanego już naszym czytelnikom.