Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/119

dwąmą oknami, wysunął górną szufladę, włożył do niéj list napisany i powrócił do salonu.
 Urszula; także do niego wchodziła drugiemi drzwiami.
 Podeszła spiesznie ku niemu, aby go podtrzymać i aby mu dopomódz usiąść na szezlongu przed kominkiem...
 Trzymała w ręku flaszeczkę, na której była przyklejona etykieta aptekarza z Romilly.
 — Czy Klaudyusz powrócił?
 — Wrócił w téj chwili i oto jest mikstura przepisana przez doktora.
 — Nalej mi łyżkę, dobra Urszulo — czuję się znużonym.
 — Zanadto się pan męczysz! Ja to dobrze panu mówiłam.
 Robert Vallerand nic nie odpowiadał, wziął drżącą ręką srebrną łyżkę z lekarstwem, którą mu podała pani Sollier i zażył.
 Po połknięciu lekarstwa, deputowany, zdawało się, odżył.
 Oddech stał się mniéj syczącym, oko utraciło; swoją martwość.
 — Proszę cię, podaj mi gazety, — rzekł Robert.
 Pani Urszula położyła przy nim dzienniki w nienaruszonych opaskach i wyszła.
 Pomiędzy temi gazetami znajdował się „Journal de l’Aube“, o którym wspomnieliśmy w jednym w jednym z poprzednich rozdziałów, w chwili gdy Leopold Lantier został przyprowadzony do sądu, dla