Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/1146

ca wysiadł w Nogent... Więc to nie on rzucił woreczek na kupę śniegu przy ulicy Recollets...
 — Nigdym nie przypuszczaj aby to on uczynił.
 — Więc co pan przypuszczasz?
 — To: — Woreczek wisiał u stopnia wagonu... Jeden z officyalistów znalazł go, otworzył i rzucił, zabrawszy znajdujące się w nim pieniądze...
 Zawiadowca zmarszczył brwi.
 — Wiesz pan, że to jest ważne oskarżenie — rzekł.
 — Wiem dobrze — odparł Paweł — i wiem, że pańscy podwładni są uczciwi, czego codziennie dowodzą, ale pomiędzy uczciwymi, może się znaleźć jeden złodziej...
 — To prawda...
 — Kto ma obowiązek rewidowania wagonów wracających na stacyę?
 — Służba różnych wydziałów«... Zgubę, mógł znaleźć rewident kół albo smarownik...
 — Czy można wiedzieć kto pełnił te obowiązki w noc zbrodni, przy wagonie Nr. 1326?
 — Dowiemy się o tem za pięć minut...
 — Ach panie, może mi pan wyświadczysz ogromną przysługę... W woreczku oprócz biletów bankowych znajdowały się papiery i listy, od których zależy przyszłość dziewczęcia, którem się najmocniej interesuję...
 — Szczęśliwym byłbym, mogąc panu być użytecznym... Racz pan na mnie zaczekać...